ατάκα

(I)

και αττάκα, η

1. μουσ. η συγχρονισμένη και ακριβής είσοδος των οργάνων της ορχήστρας

2. (θέατρ.) η άμεση απάντηση στη σκηνή

η λέξη που ακούγεται από έναν ηθοποιό και στην οποία οφείλει ο άλλος κατά το κείμενο να απαντήσει.

————————

(II)

(ως επίρρ.)

την ίδια στιγμή, αμέσως, πολύ γρήγορα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ιταλ. attacca, προστ. του ρ. attaccare «επιτίθεμαι, προσβάλλω, συνάπτω»].